Hepimiz İtiraf Edelim - iki

hayatımız boyunca en az bir kere;

-gecenin bi yarısı, vesayitten inip eve doğru yürürken yanından geçtiğimiz apartmanlarda tek tük ışıklar gördükçe "ulan tam şu anda kaç kişi s.kişiyodur?" diye kendimize sorduk, güldük..

-otobüste veya minibüste bir kız/erkek le kesiştik uzun süre.. yanaşıp muhabbet kuracak g.tü bulamadık kendimizde.. zaten o da iki durak sonra indi..

-olmadık yerlerde bilerek veya yanlışlıkla "pırt" yaptık.. sonra ya kokusundan utandık, ya sesinden..

-öğretmenlerimizden birine aşık olduk..

-gerçek olmadığını bildiğimiz halde, Hogwarts'dan davet gelecek umuduyla posta kutumuzu kontrol ettik..

-alkolün bokunu çıkarıp ya komaya girdik, ya da komanın kıyısından döndük..

-öyle öküzlükler yaptık ki, belirli aralıklarla aklımıza geldi ve vicdanımız bize bir süreliğine işkence etti..

-aklımıza öyle düşünceler geldi ki, insanlığımızdan utandık..

-aynı gün içerisinde birkaç şey üstüste ters gidince "ben seçilmiş kişi olmalıyım.. bi insan bu kadar zorlanmaz.. bu nasıl bi sınavdır ya rabbim?" diye isyan ettik.. başkalarının da bu düşünceyi paylaştığını bildiğimiz halde seçilmiş kişi olma konusunda ısrar ettik.. en çok ve sadece bize işkence ediliyormuş gibi..

-başımıza büyük bir bela gelmesini diledik.. ya da büyük bir acı yaşayalım istedik bir seferlik de olsa.. herkes bizi teselli etsin, bir seferlik de olsa ilgi gören biz olalım istedik.. zavallılığımızı büyüyünce fark ettik..

- "çocuk olmak var aslında.. her şeyi içlerinden geldiği gibi, dürüstçe söyleyebiliyorlar.. içimdeki çocuk ölmese keşke" diye düşündük..

- "bana bir taramalı verecekler, tüm çocukları kurşuna dizerim.. ne lan o öyle?? gerizekalıca sorular, aptallık diz boyu zaten, beyin yok.. bis.ktirin gidin lan!!.." diye de düşündük.. (sanki kendimiz hiç çocuk olmamışız gibi..)

-öylesine sıkıldık ki, göğsümüzün üzerinde öküz oturuyormuş hissine kapıldık.. sebepsiz tıkınarak öküzü kovalamaya çalıştık..

-her yakın/akraba/arkadaş/tanıdık ölümünden sonra hayatı sanki hiç yaşamamış gibi sorguladık.. "hayat aslında çok boş" cümlesinin kurulmadığı bir cenazede bulunmadık hiç.. ölüyü gömenlerin arasındaysak, toprağa girenle empati yapmaya çalıştık bir an.. "keşke onun gözünden görebilsem şuan" diye düşündük..

-başkasının yazdığı şiir hep komik geldi bize.. dalga geçtik.. kendi şiirlerimizin de başkalarına komik geldiğini düşünmek istemedik.. bizimkiler şiirdi, başkalarınınki "hass.ktir lan!" tepkisine layık sıralı cümlelerden ibaretti..

- ergenliğin dibine vurduk.. her türlü..

- ergenlik döneminde kızlar, büyüyen meme ve popolarından utandı ; erkekler, s.k, t.şak, koltukaltı ve yüz kıllarından utandı..

-bir parçayı bokunu çıkarana kadar dinledik.. günlerce, haftalarca sürdü bazıları.. bıkmadan, yılmadan, usanmadan dinledik..

-paramız yoktu, sosyalist olduk.. elimiz biraz para tuttu, kapitalist olduk.. elde tuttuğumuz paraları har vurup harman savurduk, liberal olduk.. "para da neymiş, mühim olan insanlık" dedik, hippi olduk.. "paranın .mna koyarım, sana bişey olmasın kanka" dedik, varoş olduk.. "parayı kaldır, bak nasıl mutlu olucak insanlık" dedik, anarşist olduk.. "paranı bana ver, s.kertirim!" dedik, faşist olduk.. "abi ülke fakirse devlet niye para basmıyo? gerizekalı bunlar yeminne!!.." dedik, asıl gerizekalının kendimiz olduğunu açığa vurduk..

- hayatımız boyunca dönem dönem fikir değiştirdik.. fikir değiştiren arkadaşlarımıza arkalarından "yavşak", "karaktersiz" dedik.. aynı arkadaşlarımız bize arkamızdan "yavşak", "karaktersiz" dedi.. bunun sadece bir dönüşüm süreci olduğunu çok geç anladık..

- birbirimizi etiketledik, yaftalamaya bayıldık..

- içinde cinsel öğeler barındıran oyunlar oynadık.. çocuk saflığına, şeytan penisi karıştı..

- uzunca bir süre "oha" ve "çüş" ten başka küfür bilmezken, hatta bunları söylemekte bile zorlanılırken, bi dönemden sonra ne ana kaldı ne bacı.. yeri geldi eşikteki-beşikteki bile konu edildi.. sonra bi dönem "ben iyi insan olucam" tribine girildi, küfürden vazgeçildi.. sonra "eeehh.. s.kerler.." denilerek normale dönüldü..

evet.. haydi hep beraber itiraf edelim..